Kiedy nie przygotowuję projektów, maluję. Jest to dla mnie znakomity sposób, aby odreagować blaski i cienie dnia codziennego. Od kilku lat są to kwiaty. Zazwyczaj takie, które pojawiają się w moim otoczeniu. Był czas pelargonii, cyklamenów, czyli fiołków alpejskich, teraz przyszedł czas na storczyki, które bujnie kwitną na kuchennym parapecie.
Florencja, ach Florencja, a w niej hotel jak ze snów. Znajduje się w zaadoptowanym, historycznym palazzo. Jego wnętrza są jasne, białe, przesiąknięte włoskim światłem. W ciepłym klimacie chłód bieli daje wytchnienie. Tylko jeden apartament ma ściany w kolorze gorzkiej czekolady. Z tarasu hotelu roztacza się panorama na rzekę Arno i nadrzeczną zabudowę. Ach…gdyby można tam…
Nasza lodówka pęka w szwach… ale bynajmniej nie od zawartości spożywczej. Na jej drzwiach piętrzą się, jedne na drugich, prace plastyczne naszej Córci. A nigdy mi się to nie podobało…Zawsze marzyłam o niewidocznej, schowanej za frontem chłodziarce. Wyszło tak, że mamy lodówkę ze stali, a na drzwiach…czego tam nie ma!) Zaczynam więc marzyć o przeniesieniu…
Mój znajomy nazwał je „druciakami” i do tej pory pod taką właśnie etykietą egzystowały w mojej świadomości. Dopiero, kiedy moje własne dziecko zainteresowało się mini „druciakiem” stojącym na ekspozycji, mimo że był błękitny, a nie różowy, stwierdziłam, że coś w nich jest.
Wcale nie muszą być drogie, za to designerskie. Na ich ślad trafiłam w ostatnim numerze Elle Decoration. Okazuje się, że wiszą w mediolańskim butiku modowym i znakomicie wpisują się w klimat wnętrza i sprzedawanej odzieży.
Właśnie… w niewielkim domu, czy w dwupoziomowym mieszkaniu, liczy się każdy metr kwadratowy. Jakoś na to piętro dostać się trzeba, a mimo to, żal tej cennej powierzchni. Znalazłam kilka śmiałych, pomysłowych rozwiązań, dzięki którym można to miejsce „wygrać”.